ਰਿਸ਼ੀ
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣੇ ਸਨ ਤਾਂ ਚੀਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਬੰਧ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਿਨਪਿੰਗ ਨੇ ਖੁਦ ਭਾਰਤ ਆਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਗਟਾਈ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਗੁਜਰਾਤ ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ।
ਨਿਖਿਲ ਕਾਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਪੋਡਕਾਸਟ ਵਿੱਚ, ਪੀਐਮ ਮੋਦੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਫ਼ਰ ਤੱਕ ਕਈ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਵੀ ਕਹੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚੀਨੀ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਹਿਊਏਨ ਸਾਂਗ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਠਹਿਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਚੀਨ ਵਿਚ ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਵੀ ਠਹਿਰੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਚੀਨੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੰਪਰਕ ਹੈ।
ਪੀਐਮ ਮੋਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ‘ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਸੀ ਕਿ ਚੀਨੀ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਹਿਊਏਨ ਸਾਂਗ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਫਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਚੀਨੀ ਅੰਬੈਸੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਿਊਏਨ ਸਾਂਗ ‘ਤੇ ਫਿਲਮ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਾ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰੋ। ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਸਿਕ ਭਾਈ ਦਾਵੇ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਪੱਥਰ ਜਿਸ ‘ਤੇ ਕੋਈ ਲਿਖਤ ਜਾਂ ਉੱਕਰਾਈ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਪੁਰਾਣਾ ਪਿੰਡ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਹਰ ਪੱਥਰ ਦੀ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਆਵੇਗਾ, ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਰੇਗਾ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਕਲਪਨਾ ਹੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਵੀ ਅਟਕ ਗਈ।
ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, ‘ਜਦੋਂ ਮੈਂ 2014 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਿਆ, ਤਾਂ ਵਿਸ਼ਵ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚੀਨੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਾਲ ਆਈ। ਉਸ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਖੁਦ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਭਾਰਤ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਬਿਲਕੁਲ ਸੁਆਗਤ ਹੈ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਆਓ। ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਗੁਜਰਾਤ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਡਨਗਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ। ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, ਤੁਹਾਡਾ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਖਾਸ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ। ਹਿਊਏਨ ਸਾਂਗ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਹੀ ਰਿਹਾ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਸਬੰਧ ਹੈ।
ਪੀਐਮ ਮੋਦੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਉੱਤਰੀ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਮਹਿਸਾਣਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਵਡਨਗਰ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, ‘ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪਿੰਡ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਵੀ ਇਕ ਪਿੰਡ ਸੀ। ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਗਾਇਕਵਾੜ ਰਿਆਸਤ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਗਾਇਕਵਾੜ ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵਿੱਦਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਬਹੁਤ ਚੇਤੰਨ ਲੋਕ ਸਨ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਛੱਪੜ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਡਾਕਖਾਨਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਸੀ। ਭਾਵ ਜੇਕਰ ਇਹ ਗਾਇਕਵਾੜ ਰਾਜ ਦਾ ਪਿੰਡ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਉੱਥੇ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸ ਗਾਇਕਵਾੜ ਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਗਾਇਕਵਾੜ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਛੱਪੜ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਤੈਰਾਕੀ ਸਿੱਖੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੱਪੜੇ ਧੋਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਛੱਪੜ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭਗਵਾਚਾਰਿਆ ਨਰਾਇਣਚਾਰੀਆ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਉਥੋਂ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ 10+2 ਨਹੀਂ ਸੀ, 11ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਸੀ।
